بررسی میزان کاربرد دروس رشته علوم آزمایشگاهی در محیط کار

 زمینه و هدف: با استفاده از نظرات پرسنل شاغل در آزمایشگاه می توان تغییرات ارزشمندی در فرایند آموزش دانشجویان علوم آزمایشگاهی به وجود آورد. هدف از این مطالعه تعیین میزان کاربرد دروس رشته علوم آزمایشگاهی در محیط کار می باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی که با روش سرشماری انجام شد. پرسشنامه ای شامل دو بخش، اطلاعات دموگرافیک شامل جنس، مدرک تحصیلی و نوع استخدام و بخش نظر سنجی در زمینه برنامه های آموزش دروس مختلف تخصصی و پایه اعم از تئوری و عملی توسط 70 نفر از پرسنل شاغل در آزمایشگاه های دولتی تکمیل و میزان کاربرد دروس در محیط کار تعیین شد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده در بین دروس تخصصی، هماتولوژی عملی (3/74%) و باکتری شناسی عملی (4/71%) بیشترین کاربرد و دروس آسیب شناسی عملی و تئوری هر کدام با 9/2% کمترین کاربرد در محیط کار را به خود اختصاص دادند. میانگین کاربرد دروس تخصصی از نظر افراد با مدرک کاردانی به طور معنی داری از افراد با مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد کمتر بود (05/0>P). در بین دروس پایه، بیوشیمی عمومی عملی (3/44%) و زبان (30%) بیشترین کاربرد و دروس بافت شناسی تئوری و آناتومی تئوری هر کدام با فراوانی 3/4% و فیزیک عمومی تئوری با فراوانی 9/2% کمترین کاربرد را در آزمایشگاه داشته اند. نتیجه گیری: طبق نتایج این تحقیق دروس پایه کمترین کاربرد را در محیط کار داشته اند؛ لذا بازنگری این دروس در جهت کاربردی شدن آن ها، امری لازم و ضروری است.